"Sōichi Negishi wyjechał na studia do Tokio, zabierając ze sobą swoje największe marzenie, które miał nadzieję zrealizować: zostać znaną gwiazdą popu. Po ukończeniu studiów udaje mu się zostać gwiazdą, ale w zgoła odmiennej dziedzinie – kończy jako frontman deathmetalowej kapeli Detroit Metal City. Chociaż zespół powiązany jest ze sceną niezależną, ma rzeszę oddanych fanów, którzy pojawiają się na każdym koncercie, zaś dzięki licznym skandalom głośno jest o nim w prasie. Przed DMC maluje się wspaniała kariera, co jest głównym zmartwieniem Sōichiego – chłopak nie cierpi rodzaju muzyki, którą wykonuje, nienawidzi swojego scenicznego image’u, całkowicie innego od jego codziennego wizerunku. Nie dla niego growlowanie, obsceniczne zachowania i wymiatanie na gitarze elektrycznej – woli śpiewać infantylne piosenki o miłości i oglądać francuskie filmy romantyczne. I o tym właśnie opowiada dwunastoodcinkowe „Detroit Metal City”.
(kawałek recenzji z http://azunime.net/anime/idanm,527,idre … enzja.html )



Moim zdaniem to super anime, idealne na nudne popołudnie. Może DMC nie jest dla dzieci, ale i tak obejrzałam xD. Już od pierwszych minut jest okazja do pośmiania się. Co chwila padały genialne teksty xD Negishi w wersji "Krauser" jest świetny, w wersji "już prawie Krauser" też niezły. Kto by pomyślał, że taki niewinny chłopak może tak się zachowywać?
Kreska jest taka sobie, ale pasuje do DMC, tak jak muzyka. Nie mówię tu oczywiście o szwedzkim popie <śmiechowe>, tylko o metalu. Te koncerty, granie zębami...
Wszystkie postaci mi się spodobały. No może trochę Yuri mnie wkurzała. Ale tak to wszystkie mi się spodobały.
DMC ma ode mnie 9/10^^